પ્રદીપકુમારની કલમે…

                           ભક્તિ મળી

તાઃ૧૪/૪/૨૦૧૦                   પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટ

માનવ મનની સહજતા,એ પ્રભુ કૃપાએ થાય
તક મળે આદેહને,જે જીવને મુક્તિએ લઇજાય
                            ………..માનવ મનની સહજતા.
સવાર સાંજની સરગમ ન્યારી,ના ભેદભાવ દેખાય
સમયને પારખી જીવનજીવતાં,અર્થ બધા સમજાય
સુર્યદેવના પવિત્ર કિરણે,ઘરનુ આંગણું પવિત્ર થાય
સુર્યાસ્તના કોમળ પ્રકાશે,ઝગમગ રાત્રી આવી જાય
                              …………માનવ મનની સહજતા.
કામણગારી આ કુદરતમાં,મળે જીવને અનેક રસ્તા
ક્યારે ક્યાં લઇજાય કેવીરીતે,અનુભવથીએ મળતા
શાંન્તિ મનની મળે ન્યારી,જ્યાં સંસ્કારને સચવાય
પ્રેમપામી જગતમાં જીવોનો,ધન્ય જીવન થઇ જાય
                           ………….માનવ મનની સહજતા.
ડગલાંની જ્યાં પારખમળે,ત્યાં પળપળને સચવાય
જુવાની,બાળપણને વટાવતાં,મળે કર્મોનો સહવાસ
પરમાત્માની પામવા કૃપા,મનથી જ્યાં પુંજનથાય
ભક્તિ મળીજાય જીવને,જ્યાં સાચાસંતને સમજાય
                            …………માનવ મનની સહજતા.

++++++++++++++++++++++++++++++++

                           લાકડી દીઠી

તાઃ૧૪/૪/૨૦૧૦                        પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટ

લાકડી દીઠી જ્યાં ગુરુજીની,ત્યાં પાટી પેન પકડાય
મનથીપકડતાં સીડીભણતરની,જીવન ઉજ્વળથાય

લાકડી દીઠી હાથે પિતાને,ત્યાંજ લાઇન મળી જાય
આડી અવળી બુધ્ધિઅટકે,ત્યાં માનવતાય મહેંકાય

લાકડી દીઠી જ્યાં હાથે માને,ત્યાં મન ભડકી જાય
સંસ્કારના સિંચન સાચવતાં,ઉજ્વળતા મળી જાય

લાકડીદીઠી વડીલના હાથે,ત્યાં મુંઝવણ મને થાય
માર્ગ સાચો જાણી જ લેતાં,સમાજ આખો હરખાય

લાકડી દીઠી સંતાન હાથે,ત્યાં ના કશું જ સમજાય
ક્યાંથીઆવી આબુધ્ધિ,જેકદી માબાપથીના દેવાય

લાકડીદીઠી હાથમાંમારે,જ્યાં પગમારા લથડીજાય
આવે બુઢાપો દોડી સાથે,જે ઉંમર થતાં જ દેખાય

લાકડી દીઠી જલાસાંઇની,ત્યારથી ભક્તિ મળીગઇ
જીવને શાંન્તિ ત્યારથી મળી,જ્યાં કૃપાસંતની થઇ

==============================