પ્રદીપકુમારની કલમે…

                                   વાત,નિવૃત્તી નિવાસમાં                                   

તાઃ૧૯/૪/૨૦૦૯                                                            પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટ

                       મારા ભણતરમાં મને હંમેશાં વડીલોએ જ પ્રેમ અને સહકાર આપ્યો છે. ભણતર પુરુ થાય તે પહેલા મારી મમ્મી આઘાત સહન ન કરી શકવાને કારણે પ્રભુના શરણમાં ચાલી ગઇ.મને મામાએ ઘણુ સમજાવી અને તેમની સાથે રહેવા રોકી પણ મને ખુબ જ દુઃખ થયુ કે આ જગતમાં માનવ માનવ તરીકે નહીં પણ કોમવાદની પડખે કેમ જીવે છે? શા માટે હિંસા અને દ્વેષ રાખી જગતના જીવોને દુઃખી કેમ કરે છે? મામાને કહ્યા વગર હું આ આશ્રમમાં આવીને પ્રભુકાકાને મળી.તેઓ અહીંના સંચાલક હોઇ મારા માટે લાગણી થતાં મને અહીં રહેવા એક રુમ આપી. આજે એજ રુમમાં હુ રહું છું. મને માબાપનો પ્રેમ ઓછો મળ્યો છે એટલે ભગવાને મને તમારા સૌનો પ્રેમ મળે તે તક આપી. મારા માબાપ,ભાઇભાંડુ એટલે કે મારુ સર્વસ્વ તમે જ છો.અને તમારા આશીર્વાદે મને સર્વ શાંન્તિ મળે છે.

                    અને અંતે હુ એટલુ જ કહીશ કે તમે જ મારુ જીવન છો.

                    બધાની આંખમાં પાણી આવી ગયા.ઇસ્માઇલકાકા તો સરગમબેનને બાથમાં લઇ ધ્રુશકે ને ધુશ્કે રડી પડ્યા તો સવિતાકાકી પણ મોટેથી રડી પડ્યા.પ્રસંગ એવો દેખાય કે જાણે સરગમબેનને તેમના માબાપ ભાઇબહેન સાથે સર્વસ્વ અહીંયાંજ મળી ગયુ છે.

                    ક્યારે સભા હોલમાંથી બધા પોતપોતાની રુમમાં ગયા અને ક્યારે સુઇ ગયા તેનો કોઇને ખ્યાલ નથી. બીજા દીવસની સવાર  કુકડાના અવાજથી આવી ગઇ.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

                        વરઘોડો
                           …. વર વગરનો

તાઃ૩/૫/૨૦૦૯                                                 પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટ

       શ્યામલાલનો દીકરો અનોજ અમેરીકાથી લગ્ન માટે ત્રણ માસથી આવેલ
લગ્ન માટે ઘણા માબાપ દીકરીઓ લઇને આવ્યા હતા. અંતે રાજેન્દ્રલાલ ની
દિકરી સંગી સાથે નક્કી કર્યુ.લગ્ન તારીખ,સમય અને સ્થળ નક્કી કરી કંકોત્રી
છપાવી અને બધાને સમયસર મોકલી પણ દીધી.જે દીવસે લગ્ન હતુ તે દિવસે……
      ઓ રાજુભાઇ, ઓ કનુભાઇ,ઓ મોહનભાઇ,ઓ રાવજીભાઇ
                શોધો જલ્દી,દોડો જલ્દી ક્યાં ગયો વરરાજા ભઇ
                        અરે ક્યાં ગયો શ્યામલાલનો દીકરો અનોજ ભઇ…..?????
જાન તૈયાર છે ને ઘોડો પણ આવ્યો,
                    સાથે આવ્યા બેંડવાજા ભઇ;
તૈયાર થયા સૌ સુંદર કપડે;
                     લાગે પરણવા ચાલ્યા ભઇ.
હસતા રમતા મુખડા સૌના છે;
                    ……….પણ ક્યાં ગયો વરરાજા ભઇ.
સવારમાં તો શુટ પહેરેલ;
                    માંડવે ફરતો અમે દીઠો અહીં,
મસ્ત મઝાનો મુગટ માથે,
                     ને સુંદર મોજડી પહેરી ભઇ.
અત્તર છાંટી હસ્તો દીઠો અહીં;
                    ……….પછી ક્યાં ગયો વરરાજા ભઇ.
સમય થયો વરઘોડાનો ભઇ;
                     તૈયાર થઇ સૌ રાહ જુએ અહીં,
ઉમંગ ઉત્સાહ લગ્નનો સૌમાં;
                     માણવા મનથી સૌ રાજી ભઇ,
અવસર એક મળ્યો છે આજે;
                     ……….પણ ક્યાં ગયો વરરાજા ભઇ.

      આમ વરરાજાની શોધાશોધ ચાલતી હતી ત્યાં મફતભાઇએ
અનોજને અને નવી વહુને હારતોરા સાથે આવતા દીઠા.આ જોઇ
શ્યામલાલ ચમકી ગયા કારણ સાથે ઘરની કામવાળી પણ સુંદર
કપડામાં હતી.તેઓ સમજી ગયા કે અનોજ કામવાળીની દિકરીને
કોર્ટમાં જઇ રજીસ્ટર લગ્ન કરીને લઇ આવ્યો છે. તેઓએ તરત   
અનોજને પુછ્યુ બેટા આવુ કેમ કર્યું?
            અનોજ કહે પપ્પા અમેરીકામાં અહીંના ભણતરની કોઇ
કીંમત નથી. અહીંથી ભણેલી પત્ની લાઉ તો ત્યાં નોકરી ના મળે,
સારી નોકરી માટે ભણાવવી પડે,અને તમને ખબર નહીં હોય કે
ત્યાં ભણતર મોંઘુ છે.અને આને તો કામનો અનુભવ છે એટલે ત્યાં
ગમે તે સ્ટોરમાં ગમેતે કામ મળી જાય એટલે બીજો કોઇ ખર્ચો જ
નહીં.
          એટલે એ બધુ વિચારીને જ મેં આ પગલુ ભરેલ છે.તમને
કોઇ વાંધો નથી ને?
             શ્યામલાલ કાંઇ જ બોલ્યા વગર જાનમાં જવા આવેલા
બધાને  જમાડી માફી માગી વિદાય કર્યા.              

============================================

                             મળેલ સંસ્કાર

તાઃ૧૦/૪/૨૦૦૯                 પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટ

ઉઠી સવારમાં માબાપને,જે પગે લાગી હરખાય
ઉજ્વળતાના સોપાન ચઢે,નેજીવન પાવનથાય
                               ……..ઉઠી સવારમાં માબાપને.
મળેજ્યાં અણસાર એક પ્રેમનો,ના રહે અભિમાન
આનંદ અંતરમાં ઉભરે,ના માગણી કોઇ રહી જાય
વંદન કરતાં વડીલને,મળે દીલથી આનંદીત હેત
પ્રભુકૃપાએ પાવનજીવન,ત્યાંઅવનીએ થઇ જાય
                                ……..ઉઠી સવારમાં માબાપને.
માની મધુર વાણીમાં,વ્હાલ સંતાનને મળી જાય
પિતાના પ્રેમનીવર્ષા હરપળ, જ્યાંત્યાંમળી જાય
મળે સાથ ભગવાનનો, જ્યાં સંસ્કાર દેખાઇ જાય
મળેલ સંસ્કારની મહેંક,એ માનવતાએ મળીજાય
                                ……..ઉઠી સવારમાં માબાપને.

————————————————————

                                         સંત સમાગમ                                 

તાઃ૧૭/૩/૧૯૮૧                                                              પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટ      

              જીવનના આદર્શો અને સંસ્કારના સીંચનથી આજે જેના નામને માનથી બોલાય છે તે અમૃત આજે જેવો છે તેવો તે પહેલા ન હતો. તેના જીવનમાં પડદા પાછળ નજર કરીએ તો અંધકારની ચાદર પર એક આશાનું કીરણ પડેલુ દેખાય છે. તેના માતાપિતાનો તે એક જ સંતાન. માન અપમાનને ગળી જવું તે તેના પિતા પ્રભાકરના દરરોજના જીવનમાં વણાયેલ હતું. તેમને મળેલા માબાપના આશિર્વાદ અને ભક્તિને જીવનમાં રાખવી તેવા સંસ્કારના સિંચન. તેમના લગ્ન નજીકના ગામના એક મધ્યમવર્ગી કુટુંબમાં ભાઇભાંડું વચ્ચે ઉછરેલ બે બહેનોમાં નાની બહેન જેને બધા વ્હાલથી રાની કહેતા હતા તે જ્યોતી પારકા ઘરમાં પોતાના નામને પ્રજ્વલીત કરવા અને માબાપના નામને ઉજ્વળ કરવા પ્રભાકરની પત્ની થઇને આવી. મધ્યમવર્ગી અને મર્યાદાધારી કુટુંબમાં જન્મેલી દીકરીને પ્રેમ,આદર,સન્માન અને સંસ્કાર મળેલા.
                      પ્રભાકરને અભ્યાસકાળ દરમ્યાન ઘણી અગવડ પડેલી કારણ માબાપની પાસે નાંણાની સગવડ ઓછી,પિતાને ગામમાં એક નાનકડી દુકાન હતી જેમાં મર્યાદીત આવક હતી.પણ પ્રભાકરને ભણવાની ધગસ અને ઇચ્છાને કારણે નજીકના શહેરમાં સાઇકલલઇને ત્રણ માઇલ ભણવા જતો.અને ઘેર આવી તેના પિતાને દુકાનમાં મદદ પણ કરતો. ભણતરની સાથે તેને નોકરી પણ મળી.અભ્યાસમાં મન પરોવાય અને અનુભવ થાય તેથી તે પોતાની લગન પ્રમાણે જ એક મોટા બીલ્ડરને ત્યાં સુપરવાઇઝરનુ કામબપોરે ૧૧ થી સાંજના ૭ સુધી કરતો. સવારમાં ૭ થી ૧૦.૩૦ નો અભ્યાસ પતાવી તે નોકરી કરતો.આમ તેના જીવનમાં અભ્યાસ કામની શરુઆત થઇ ગઇ. તેને મળેલા માબાપના સંસ્કાર જ તેને ભણતરમાં મન પરોવી મહેનત કરવાની સમઝ આપી હતી અને તેથી તે તેની નોકરીમાં પણ માલિકને સંતોષ આપતો હતો. તેની ધગસ અને લગન જોઇને જ જ્યોતી જેવી પત્ની મળી. જ્યોતી પોતાના નામને અને માબાપના નામને પ્રકાશીત કરી શકે તેવી હતી. જેથી તે આ ઘરમાં સમાઇ ગઇ. પ્રભાકરને એક બહેન પણ હતી પણ તે તેનાથી મોટી હતી એટલે જ્યોતીના ઘરમાં આવ્યા પહેલા તેના લગ્ન થઇ ગયેલ તેથી  જ્યોતીને આ ઘરમાં પ્રભાકરની બહેનનો સહવાસ બહુ નહીં મળેલ.પણ છતાં  બન્નેમાં પ્રેમ ભાભીનણંદ પુરતો મર્યાદીત ન હતો. જ્યારે જ્યારે પ્રભાકરના મોટી બહેન તારાબહેન આવે ત્યારે જ્યોતીની આંખો ભીંજાઇ જતી કારણ તેને નણંદમાં માનો આભાસ થતો હતો. કુટુંબમા જે રીતે પ્રેમના વાદળ છાયેલા હતા કે જે એકબીજાને નિરખી આત્મીયતા અનુભવતા હતા અને તે બનવાનુ કારણ કુટુંબને મળેલ ભક્તિ અને અંતરના પ્રેમનો સ. ઘણી વખત તો જ્યોતી તેની નણંદના ખોળામાં માથુ મુકી મા ની મમતા પણ મેળવી લેતી.

                    સમયને તો કોઇ રકી શક્યુ નથી. કુદરતની કૃપા અને માનવતાની મહેંકમાં ભણતર પુર્ણ થતાં પ્રભાકરને તે જ કંપનીએ ઘણા સારા પગારથી નોકરી આપી અને શહેરમાં નવુ મકાન પણ આપ્યું. માબાપની આંખોમાં પાણી આવી ગયા કારણ પ્રભાકર તેમની આંખની કીકી સમાન હતો અને ખુબજ વ્હાલો હતો તેના ઉજ્વળ જીવનમાં જલાબાપાની કૃપાથી જ્યોતી પણ આવી ગઇ.આજે પ્રભાકર અને જ્યોતીના ખુબ જ આગ્રહથી અને સંતાનના ખુબજ  પ્રેમથી કરેલા દબાણથી ગામડાના ઘરને સગાને સોંપી દીકરાવહુ સાથે શહેરમાં રહેવા આવવાની ફરજ પડી. ગામને છોડવાના પ્રસંગે જે જે તેમને મળ્યા તેમની આંખો આંસુથી છલકાઇ ગઇ. તેમને પ્રભાકરના માબાપનો હવે સમાગમ નહી થાય. ગામના લોકોને ભક્તિ અને સંસ્કાર ભરેલ કુટુંબનો સહવાસ મળેલ અને તેથી જ ગામની પ્રજામાં પ્રેમનો સમાગમ જળવાયેલ. ઉજ્વળ જીવનમાં હંમેશા આશીર્વાદ અને પ્રેમ ખુબ જ મહત્વનો ભાગ ભજવે છે તેમ માબાપની સેવા અને તેમની ભક્તિ એ સંતાનો પર પરમાત્માએ પ્રેમની વર્ષા કરી હોય તેમ પ્રભાકરને કંપની એ બીજા પ્રોજેક્ટોમાં મનેજરની સત્ત્તા આપી તેના કામની કદર કરી. આનંદીત જીવનમાં જાણે પ્રભાકરના માબાપની પ્રાર્થના પરમાત્માએ સાંભળી હોય તેમ જ્યોતીએ દીકરાનો જન્મ આપ્યો.

                     આજકાલને ગણતાં ગણતાં પ્રભાકરના માતાપિતા સમયને ના રોકી શક્યા અને તેઓના જીવ સંત શ્રી જલારામ બાપાના શરણે અર્પણ થયા એક જ વર્ષના ગાળામાં બંન્નેએ પૃથ્વી પરથી વિદાય લીધી. પ્રભાકર અને જ્યોતીના જીવનમાં માબાપની છાયાથી જ સંસ્કાર અને ભક્તિની મહેંક આવેલી તેથી જીવને અમરત્વ આપનાર અમૃતને તો ન જ ભુલાય તેથી તે બાળકને અમૃત નામ આપી માબાપની યાદ સદા ચિરંજીવી બનાવી. અમૃત બાળપણમાં તેના પિતાની જેમ ધગસ અને ઉત્સાહથી ભણવામાં મન રાખી મહેનત કરતો હતો. સમયમાં તેને બાલમંદીર કે હાઇસ્કુલનો અભ્યાસ પુરો કર્યો. કોલેજકાળ શરુ થયો. વાહન લઇ કૉલેજ જ્તો પ્રથમ બે વર્ષ ક્યાં નીકળી ગયા તેનો ખ્યાલ પણ ના રહ્યો. કોલેજમાં અભ્યાસની સાથે ઘેર મોડા આવવાનુ શરુ થયુ. તેના પિતાને એમ કે અમૃત બરાબર ભણતો હશે. પણ આ બાજુ તેને બે એવા મિત્રો મળી ગયા કે જે તેને લાલચ મોહમાં જકડી સીગરેટ અને છોકરીઓની લપેટમાં લઇ ગયા. એક વખત અમૃતને તેના માતાપિતાએ પુછ્યં ત્યારે કહે મારું ભણવાનું ચાલે એટલે મોડુ થાય છે તમારે કંઇ જોવાની જરુર નથી. આ સાંભળી તેને કહ્યુ પણ ખરુ કે બેટા જીવનના સોપાન સાચવીને ચઢીશ તો આગળ આવીશ કોઇ પણ પગલુ ભરતાં ધ્યેયને સાચવજે તો જીવન પાર ઉતરીશ.

                   એક દીવસ અમૃત રાત્રે ધણો જ મોડો ઘેર આવ્યો. બારણૂ ખખડાવ્યુ  તેની માતા આવી બારણુ ખોલ્યુ, તેને મા એ તરત જ કહ્યુ બેટા આજે તારા પિતાની તબીયત સારી નથી અને તુ આટલો મોડો ઘેર આવે તે સારુ નહીં તે તેની રુમમાં ગયો નાહી ધોઇ બહાર આવતા રડવાનો અવાજ સાંભળ્યો તેણે બારણા આગળ કાન ધર્યા તો તેની માતા તેના પિતાને કહેતી હતી આપણે આપણી ફરજ બજાવીએ છીએ પણ આપણા બેટા ને ખરાબ મિત્રોનો સહવાસ થયો છે તેમાં તમારે રડવાની જરુર નથી બધુ ભગવાન સારૂ કરશે. જલાબાપા દયાળુ છે આપણી ભક્તિ સ્વીકારી અમૃતને  સદબુધ્ધિ આપશે. 

                   બીજે દીવસે ગુરુવાર હતો સવારમાં વહેલો ઉઠી ઘરમાં કરેલ મંદીર સામે બેસી માળા ફેરવતો તેની માતા એ અમૃતને  જોયો તેની આંખમા પાણી આવી ગયા અને બેટાને બાથમાં ઘાલી આંસુ દીકરાના મોં પર પડ્યા. ત્યાં દીકરો ઉંચા અવાજે રડી પડ્યો અને માને બાથમાં ઘાલી કહે મા મને માફ કર મેં મારા માબાપના પ્રેમની કદર ના કરી. હું હવે ધ્યેયથી ભણતર પુરુ કરીશ. તે સવારે સમયસર કૉલેજ ગયો અને સમયસર સાંજે પાછો પણ આવી ગયો, તેના પિતાએ તેને કહ્યુ કેમ બેટા આજે વહેલો કૉલેજથી આવી ગયો? તેની પાસે જવાબ ન હતો તે તેના પિતાના પગમાં માથુ મુકી ખુબ રડ્યો તેના પિતાથી પણ ન રહેવાયું આંખ ભીની થઇ ગઇ. આ દીવસથી જ્યારે તેને  એન્જીનીયરની ડીગ્રી મળી ત્યારે તે યુનીવર્સીટીમાં પ્રથમ વર્ગમા પ્રથમ આવ્યો.

                  કોલેજથી રીઝલ્ટ લઇને સીધો ઘેર આવ્યો અને  કંઇ બોલતા પહેલા માબાપના પગમાં પડી ગયો. તેના પિતાના મુખમાંથી એક જ શબ્દ નીકળ્યો બેટા સમાગમ જીવનને મોડ આપે છે તે તેં સાબિત કરી બતાવ્યુ. જલાબાપા સદાય તારી સફળતામાં સાથે જ રહેશે. અને……….       

                   સમાગમ કરજો મારા ભઇ
                              જીવન ના બગડે તમારુ અહીં
                   મળશે વણ માગ્યો પ્રેમ જગતમાં
                                      અંત આવશે તેનો અણદેખ્યો
                   કરજો કામ ને સમજી આપ
                                     કદી જીવનમાં પાછા પડશો નહીં
             ============================

                 બેગમ ચાલે ચાર                  

તાઃ૨૯/૧/૨૦૦૯                  પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટ

હું એક ડગલુ ચાલુ મારી બેગમ ચાલે ચાર
          હું બે શબ્દ બોલુ મારી બેગમ બોલે બાર
                                  ……….હું એક ડગલુ ચાલુ
કળિયુગની કતારમાં હું ચાલવા ડગલુ ભરુ એક
મહેનત કરીહું જાણતો અને જીવન રાખતો નેક
દુન્યવી જગતમાં નીતીઅનીતી પારખી અનેક
બેગમઆવી જ્યારથી વિચારુ પગલુ ભરતાએક
                                  ……….હું એક ડગલુ ચાલુ
મુઝવણ મળી ઘણી પણ બેગમ આવતા ટળી
પગલેપગલે વિચારતો ને ત્યારથી શાંતિમળી
ભણતર જીવનમાં મળ્યુંપણ ચણતર કાંઇ નહી
સાથમળ્યો ને સહવાસથયો ત્યાંકંઇ બગડેનહીં
                                 ……….હું એક ડગલુ ચાલુ.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

                           ડીલીવરી બૉય

તાઃ૨૩/૧/૨૦૦૯                     પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટ

હાથમાં મળી જ્યાં ડીગ્રી ત્યાં જીભ મારી ગઇ વકરી
ત્યાં ગામ શહેરમાં ભટક્યો પણ નામળી મને નોકરી
                           ……. ભઇ હાથમાં મળી જ્યાં ડીગ્રી

કાગળ બતાવી એમ્બેસીમાં આવી ગયો હું યુએસએ
ડીગ્રી એન્જીનીયરની પણ નાજોબ હું મેળવી શક્યો
ભમ્યો ચારેકોર ઓફીસોમાં હ્યુસ્ટનમાં જઇ ખુણે ખુણે
                            ……. ભઇ હાથમાં મળી જ્યાં ડીગ્રી

ડીગ્રી સાચી ને ભણતર સારુ પણ ઉંમર જોતામારી
નોકરી દેતા પહેલા પેન્શન જોતાં નારહ્યો કોઇઆરો
હાય કહેતા શીખી ગયો પણ બાય કહેતા લાગીવાર
                             ……. ભઇ હાથમાં મળી જ્યાં ડીગ્રી

કાર્ડકાર્ડ કરતા ને હાયહાય કરતાંમળી ગયુ ગ્રીનકાર્ડ
ડીગ્રી મારી મુકી દફ્તરમાં ને શોધવા નીકળ્યો કામ
પીઝાહટના આંગણમાં મળ્યુ ડીલીવરી બૉયનુ નામ
                             ……. ભઇ હાથમાં મળી જ્યાં ડીગ્રી

ઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽઽ

                                આભાર,એક ઉદગાર

તાઃ૨૨/૧/૨૦૦૯                         પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટ

નરમ ગરમ આભાસ વાદળની સમજીના સમજાય
સુખદુઃખની સાંકળ જીવનની ના પકડી નાપકડાય
………………એવી જગતપિતાની માયા ન જાણી ના જણાય

જન્મજીવનો લાવે આગમનના એંધાણ પરિવારને દ્વાર
કર્મ તણા બંધંન ના તાંણે,લાવ્યા અવનીએ ભગવાન
મનુષ્ય દેહે ભક્તિ કરવા માબાપનો દીધો છે સથવાર
મળતા અવનીએ માબાપ,ઉદગાર આભારનીકળીજાય
………………એવી જગતપિતાની માયા ન જાણી ના જણાય

જીવનપગથી પકડી જીવે મહેનત માગી લે પળવાર
ભણતરની કેડી પકડી ત્યાં મળ્યો ગુરુજીનો સહવાસ
લાગણી દ્વેશ ને માયા મોહનો, કર્યો મનથી મેં ત્યાગ
સિધ્ધીના સોપાન મળતા ત્યાં આભાર બોલાઇ જાય
………………એવી જગતપિતાની માયા ન જાણી ના જણાય

સંસારની લીધી કેડી જગમાં જીવનસંગીની મળી મને
હૈયે રાખી હેત જીવનમાં સુખદુઃખમાં સંગીની બનીરહી
નિરખી હસતામુખડા સૌના પરમાત્માનીકૃપા મળીઅહીં
કરતાં દ્રષ્ટિ ઘરનાદ્વારે ત્યાં મનથી ઉદગાર નીકળીજતો
………………એવી જગતપિતાની માયા ન જાણી ના જણાય

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

                       મળ્યો મેથીપાક     

તાઃ૨૦/૧/૨૦૦૯                     પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટ

મન મળ્યા ત્યાં મોહિત હતો, ત્યાં પડ્યો મેથી પાક
ડગલુ ભરવું દોહલ્યુ લાગે જ્યાં,મળ્યો લાકડીનો માર
………..ભઇ છોડજો ખોટો મોહ લગાર,અહીં દેખાવનો નહીં પાર

સામે જોતા જ્યાં શરમ આવે, ભઇ ત્યાંથી ભાગજો દુર
લાગીગયાકે લટકી ગયાતો,માનજો ડબ્બા તમારા ડુલ
નાઆરો કે દેખાશે ઓવારો,હાથમાં છોનેહોય તાજા ફુલ
માણકી ઘોડી બની જશે દીલ,નામળશે તમારુ કોઇ મુળ
………..ભઇ છોડજો ખોટો મોહ લગાર,અહીં દેખાવનો નહીં પાર

આંબાડાળે લટકે કેરી મન લલચાતા તોડવા કુદકો માર્યો
જોયુ ઉપર ના જોયુ નીચે ત્યાં હુંપડ્યો કાદવ ભરેલા ખાડે
આજે હાલત આકરી થઇ ભઇ જ્યાં આંખે ના કર્યો વિચાર
આચારવિચારની મુઝવણમાં ભાગવાનોઆજે આવ્યોવારો
………..ભઇ છોડજો ખોટો મોહ લગાર,અહીં દેખાવનો નહીં પાર

આંખમારતા અચકાશો તોમળશે ઉજ્વળ જીવનનો લ્હાવો
લટક્યા ત્યાં અટક્યા સમજ જો પછી નહીં રહે કોઇ આરો
હલકા બૈડે બેઠા હશો જ્યાં પડતા દંડો થઇ જશે ત્યાં ભારે
સુઝ નહીં પડે ક્યાં કેવીરીતે કોને ક્યાંક્યારે પ્રીત થઇજાશે
……….ભઇ છોડજો ખોટો મોહ લગાર,અહીં દેખાવનો નહીં પાર

==============================================

                                   કરુ હુ વંદન

તાઃ૩/૧/૨૦૦૯                     પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટ

કરુ હું વંદન સૌ પહેલા જગમાં
          માબાપને મારા જે લાવ્યા અવનીપર
કૃતાર્થ જીવન જગમાં કરવાને
              લઇ ચરણોની સેવા કરુ પાવન જીવન
                                ……. કરુ હું વંદન સૌ પહેલા.
બાળક હુ નાનો ના સમજુ જ્યારે
         દે પ્રેમ અનેરો જે પાપા પગલીએ દીધો
આંગળી છુટી ત્યાં ભણતરને લીધુ
            હૈયે વસે આનંદ જ્યાં ગુરુની સેવા કરતો
મા સરસ્વતીની પામવા કૃપા
              વંદન કરતો નિશદીન હું પ્રાર્થનાએ રેતો
                                ……. કરુ હું વંદન સૌ પહેલા.
જગતનીમમાં હુ જ્યાં આવ્યો
         પ્રભુ પિતા સહ મા લક્મીને હુ ભજતો
કરુ પ્રાર્થના દે શક્તિ ને મનોબળ
             સંસારની સીડીઓ ને સાથેના બંધન
સંતાન ને સાચી ભક્તિ બતાવી
               દોરતો રહેતો પળપળ જગનાસોપાને
                            ……. કરુ હું વંદન સૌ પહેલા.
સંસારી જીવન સાર્થક કરવાને
          જલાબાપા સંગ સાંઇબાબાને ભજુ હું
મુક્તિ ના દ્વારે દેશે સાથ જીવનમાં
            નાઆશા કોઇ જ્યાં મળે મુક્તિ આદેહે
જલાબાપાને સાંઇબાબા સંસારે આવ્યા
               પામીગયા મુક્તિને દોરીરહ્યા જીવોને
                              ……. કરુ હું વંદન સૌ પહેલા.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

                                             માતાપિતા,સંતાન
૨૬/૫/૨૦૦૮                                                                         પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટ
 માતા
* પૃથ્વી પરના તારા અવતરણ પહેલાં નવમાસ સતત તારી સંભાળ રાખી પોતાની
   જરુરીયાત અળગી કરે છે તે માતા.
* જન્મ બાદ તારા શરીરના દરેક અંગને પોષણ આપવા પ્રેમથી મહેનત કરે તે માતા.
* પુત્ર કે પુત્રી એતો કર્મનું બંધન છે પણ જેણે જન્મ આપ્યો છે તેને માટે તો તે તેના
   સંતાન છે તે માતા.
* બાળકને ઝુલણા ઝુલાવી અનંત આનંદ આપવાની ઉત્તંગ ભાવના જેમાં છે તે માતા.
* સુખદુઃખ શરીરને છોપડે પણ પોતાના સંતાનને તેનો પડછાયો નાપડવા દે તે માતા.
* સવાર પડતા પહેલા જરુરી બધીજ વસ્તુઓ બાળકનાવિકાસ માટે તૈયારરાખે તે માતા.
* પૃથ્વી પરનાતારા અવતરણને માનઅનેસન્માન મળે તેનો હંમેશા વિચાર કરેતે માતા.
* અજ્ઞાનતામાં રહી તે કરેલ કોઇપણ અપરાધને માફ કરી સમજાવે તે માતા.
* તારા જીવનની સફળતાના દરેક સોપાને સહજતાથી પ્રેમ વરસાવે તે માતા.
* તારા કોઇપણ જાતના પ્રેમના ઉભરાને મેળવી પોતાના પર સંયમ રાખી ભીની આંખે
   હેત વરસાવે તે માતા.

 પિતા
* સંતાનના જીવનને ઉજ્વળતાના સોપાનો પર લઇ જવા પ્રેરીત કરે તે પિતા.
* સંતાનના પૃથ્વી પરના આગમનને બિરદાવતા તે પિતા.
* મારુ સંતાન,મારું બાળકનુ ગૌરવ અનુભવે તે પિતા.
* જન્મ બાદ જીવનના સોપાનો પર આંગળી પકડી ચલાવે તે પિતા.
* જીવનની વિટંમણાઓમાં પાર થવાના દ્વાર બતાવે તે પિતા.
* પુત્રને જીવનની પરીક્ષામાં સફળતાના એંધાણ કરાવે તે પિતા.
* પુત્રીના જીવનની સુવાસ સર્વ રીતે સુલભ બનાવે તે પિતા.
* પિતાપુત્ર અને પુત્રીપિતાના સંબંધથી સંતાનોના જીવનને ઉજ્વળ બનાવે તે પિતા.
* સંતાનોને લાગણી અને ઉચ્ચ જીવન માટે કષ્ટ સહન કરવાની પ્રેરણા આપે તે પિતા.

સંતાન.
* પુત્ર કે પુત્રી, પણ માતાપિતા માટે તો એ સંતાન છે તે ધ્યાનમાં રાખવું.
* માતાએ ભીનામાં સુઇ અને પિતાએ કષ્ટ વેઠીને સંતાનને જીવન આપેલ છે તે ધ્યાનમા
   રાખવું.
* માતાએ માતા છે અને પિતાએ પિતા છે તે બંન્ને સંતાન માટે જન્મદાતા છે.
* માતાનો પ્રેમ એ સંતાનના જીવનના સોપાનનું પ્રથમ પગથીયું છે.
* પિતાનો પ્રેમ એ સંતાનની ઉજ્વળ જીવનનો પાયો મજબુત કરે છે.
* માતાપિતાનો ઉપકાર એ ઉચ્ચકોટીના સંતાનોના મુળમાં છે.
* માતાપિતાનો પ્રેમ એ સંતાનો માટે અમુલ્ય છે જે ચુકવી શકાતો નથી.
* માતાપિતા એ સંતાન માટે સર્વસ્વ છે તેમના વગર સંતાનનું કોઇ વર્ચસ્વ નથી.

*************************************************************