પ્રદીપકુમારની કલમે…

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.                     ભીમની કાયા

તાઃ૧૮/૬/૨૦૧૧                  પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટ

ખાવાનુ અનહદ ખાતા,ના શરીરને રહ્યુ કશું ભાન
જે આવે તે મોંમાં મુકતા,વધી ગયો શરીરનો ભાર
                           …………ખાવાનુ અનહદ ખાતા.
થોડું થોડું દસવાર હું ખાતો,જાણે ભુખ્યો છું હું આજ
પેટ પટારો મારું બનીગયું,મોંમાં મુકતો સવાર સાંજ
પચવાની વ્યાધી વર્ષોથી,નાદવા ઔષધથી બચાય
કાયાને મારી અરીસામાં જોતાં,અરીસો નાનો દેખાય
                             ………..ખાવાનુ અનહદ ખાતા.
પહેરણ મેં મીલમાંથી મેળવ્યુ,ને પેન્ટ પરાણે સીવાય
સાઇકલ ગાડી નાની લાગે,ત્યાં ના કોઇને ઘેર જવાય
મોટી કાયા મળી ગઇ જ્યાં,ના ઉઠક બેઠક પણ થાય
ભીમની કાયા બની જતાં ભઇ,સૌ દુર જ ભાગી જાય
                             ………..ખાવાનુ અનહદ ખાતા.

******************************************

                     खुशीका दीन

ताः१८/६/२०११             प्रदीप ब्रह्मभट्ट

चाहे बच्चा हो या बुढा,सबसे प्यार लेते है
मीलजाये जब दीलसे,खुशीके साथ जीते है
उसे हम जीवनमें सबका,प्यार ही कहते है
                      ……….चाहे बच्चा हो या बुढा.
लेकर सबका प्यार यहां, खुशहाल वो रहते है
दिलमे है अरमान छुपे,जो हरबार उभरलेते है 
इन्सानकी नियत देखके,वो हरबार संभलते है
सच्चे प्यारकीज्योत हमे,खुशीका दीनही देतीहै
                      ……….चाहे बच्चा हो या बुढा.
अपनोका इन्तजार करे,और गैरोसे मीलता प्यार
कैसी ये करामत कुदरतकी,ना समज पडे नाचैन
जीवनकी हर डगरपे सबको,मिलजाता थोडा प्यार
ला देताहै खुशी संभलके,जो ना मीले हमें हरबार
                     ………..चाहे बच्चा हो या बुढा.

==============================