પ્રદીપકુમારની કલમે…

                                 ભીમ હતો હું ત્યારે
પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટ                     
પાંચાલીના પાંચ પતિમાં ભીમ હતો ભઈ ભારે,
                                                 ભીમ હતો ભઈ ભારે.
કીચન ખાલી મેં કર્યુ ત્યારે લાગ્યું મુજને,
                                                ભીમ હતો ભઈ ત્યારે.
                                                           ભીમ હતો ભઈ ત્યારે.
પત્થરને ના પુછે પેટ આચર કુચર બધું ખપે ભઈ મારે,
           રબ્બર જેવું પેટ છે મારું માટી સાથે બધું પચે.
                                      …કીચન ખાલી મેં કર્યુ ત્યારે લાગ્યું મુજને.
કહેતા મારા માતાપિતા પણ હું ખાતો બહું ત્યારે,
           આગળ ઉપર જાણ્યુ મેંતો હું પાંડવનો અવતાર હતો.
                                      …કીચન ખાલી મેં કર્યુ ત્યારે લાગ્યું મુજને.
કાંદા કોબીચ ચપચપ ખાઉ ના માગું હું પાણી,
           લાડુ વ્હાલા મોતીચુરના હલકે હૈયે પેટ પચાવે જ્યારે.
                                     …કીચન ખાલી મેં કર્યુ ત્યારે લાગ્યું મુજને.
પૃથ્વી પર દઉ એક જ ઠેકો ધરણી થરથર ધ્રુજે,
           લાગી પાયે માનવ વિનવે લુછે આંસુ આંખે.
                                     …કીચન ખાલી મેં કર્યુ ત્યારે લાગ્યું મુજને.
મસ્ત બનેલા તનની સાથે મસ્ત મનને રાખુ,
           આવે મરચુ હાથમાં જ્યારે લાખને વસમાં રાખું.
                                    …કીચન ખાલી મેં કર્યુ ત્યારે લાગ્યું મુજને.
પ્રદીપ કેરો સંગ મળે જ્યાં સ્વર્ગ રમાને લાગે,
           રવિ,દીપલ આગળ ત્યારે નિશીત સાથે ચાલે.
                                    …કીચન ખાલી મેં કર્યુ ત્યારે લાગ્યું મુજને.
કુદરત કેરા રંગ દીસે ત્યાં માનવ જન્મ મળી રહે,
           મનમાં જ્યારે હેત ઉભરે ત્યાં ભાવતા ભોજન મળી રહે.
                                   …કીચન ખાલી મેં કર્યુ ત્યારે લાગ્યું મુજને.

                 …..જય જલારામ બાપા જય જલારામ…..