પ્રદીપકુમારની કલમે…

                    સંતાનને વ્હાલ

તાઃ૩૧/૫/૨૦૦૯               પ્રદીપ બહ્મભટ્ટ

વ્હાલથી માબાપને જોતાં જ, આંખો ભીની થાય
જન્મમળ્યો અવનીએ જીવને,લાગણીઓ ઉભરાય
પાવન પગલાં માબાપના, ર્સ્પશવા તરસે મનડુ
મળીજાય જ્યાં અનાયાસે,સંતાનનુ હરખાય હૈયુ
                                …….વ્હાલથી માબાપને જોતાં.
આંગળી પકડી ચાલતા બાળ,પાપાપગલી કરતાં
ઢળતીઆંખો ને પગલીનાની,જોઇમાતા હરખાતા 
આધાર મળે ને સહારો, બાળક ચાલતુ થઇ જાય
આનંદવિભોર બનીજાય,જ્યાંપ્રેમ માબાપનેથાય
                                …….વ્હાલથી માબાપને જોતાં.
સહવાસ મળે ને સંસાર,ત્યાં ઉજ્વળ જીવન થાય
કૃપાનેકરુણા મળે માબાપની,પરમાત્મા રાજીથાય
ભક્તિપ્રીતને માનવપ્રીત,જગમાંસઘળુ મળીજાય
ના આધીકેઉપાધી રહે,સંતાનની સઘળી ટળીજાય
                                …….વ્હાલથી માબાપને જોતાં.

઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼઼

                   ઉદય અને અસ્ત

તાઃ૩૧/૫/૨૦૦૯                  પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટ

સવાર સાંજની છે  શિતળતા,જે માનવતા દઇ જાય
હૈયે હેત ને ટાઢક મળતા,ઉજ્વળ માનવજીવન થાય
                                     ………સવાર સાંજની છે.

સુર્ય કિરણના આગમનથી, પ્રભાત પ્રેમાળ થઇ જાય
પંખી પ્રાણી છોડી નિંદર,કિલ્લોલ કરતાં જગે લહેરાય
દેખી જીવન દૈહીક સાચુ,જીવ ના ભટકી રહે જગમાંય 
કેવળ પામી પ્રેમ કુદરતનો, પાવન ધરતી થઇ જાય
                                       ………સવાર સાંજની છે.

તપે જ્યાં સુરજ મધ્યાહને,જગ આકુળ વ્યાકુળથાય
શોધે સહારો જગત જીવો ભઇ, ક્યાં મળે છે વિસામો
જોશ જુવાનીનુ જ્યાં તરસે,ત્યાં કોઇ મળેના કિનારો
હામ રાખી હૈયે પ્રગટાવો,પ્રેમથી મળશે જગે સહારો
                                       ………સવાર સાંજની છે.

સંધ્યાકાળના કોમળ કિરણો,અંત દિવસનો એ લાવે
માનવજન્મના બંધનમાં,ધડપણ જગમાં જેમઆવે
તીર્થ સ્થાનને નજરમાં રાખી, ભક્તિરંગે જીવ જાગે
અસ્ત થાય જેમ કિરણનો, તેમ મૃત્યુ સમીપે આવે
                                       ………સવાર સાંજની છે.

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&