January 27th 2010

૨૦૧૦ની જીવન જ્યોત

               ૨૦૧૦ની જીવન જ્યોત

ચી.દીપલ,નિશીત હ્યુસ્ટનથી નીકળ્યા,
                     અમદાવાદમાં માણવા ઇશીતાના લગ્ન;
આંગણે આવ્યો પ્રસંગ રધુભાઇ ને,
                    દીકરીને ઉજ્વળ જીવનમાં દેવામાં મગ્ન.

પરીમલભાઇ કે રધુભાઇ નામ બે,
                      પણ ઘરમાં ભઇ આ વ્યક્તિ છે એ એક;
માતા પન્નાબેનની લાડલી ઇશીતા,
                     છે વળી ભાઇ ઇશાનની વ્હાલી મોટીબેન.

પારેખ કુટુંબની સંસ્કારી લાડકી દીકરી,
                    બનશે સિધ્ધાર્થકુમારના જીવનનો સંગાથ;
ફેબ્રુઆરીની તારીખ પહેલીના મંગળફેરે,
                    ભળશે એ પ્રેમાળ કુટુંબે લગ્નના ફેરે સાત.

પ્રસંગે મોટા પપ્પા પંકજભાઇ હરખાય,
                    મોટી મમ્મી નીલાબેનતો હરખપદુડા થાય;
શ્વેતાબેન સાસરેથી આવ્યા ઓમની સાથે,
                     માણવા ઇશીતાના લગ્નનો મળતો આનંદ.

દાદાચંપકભાઇ પૌત્રીનાલગ્ને છે મલકાય,
                 દમયંતીબા પણ ખુશીના આશીર્વાદ દઇ જાય;
સંજયકાકા અને ફાલ્ગુની કાકી પણ હરખાય,
                 ભાઇ આદીત્યને બહેન એકતા પણ રાજી થાય.

પ્રતીમાબેન પણ પહોંચી ગયા ત્યાં જલ્દી,
                 જાનને આવકારવા વહેલા ચંચલ પાર્ટી હોલે;
સાસુ ભારતીબેન ને સસરા દીનેશભાઇને મળ્યા,
                 જમાઇ ચી.સિધ્ધાર્થને પોંકવા કંકુ ચોખા સાથે.

દીકરીને વિદાયનો પ્રસંગ આવે જીવનમાં એક
                   માબાપ મલકાય જોઇને દીકરીના સુખ અનેક
પ્રદીપ,રમાના હૈયાના આશીર્વાદથી મેળવે
                 ઇશીતા,સિધ્ધાર્થ સુખી સંસાર જલાસાંઇથી ભેંટ

***************************************
            કલા નિકેતન અમદાવાદના શ્રી પરીમલભાઇની દીકરી
ચી.ઇશીતાના લગ્ન તાઃ૧/૨/૨૦૧૦ના રોજ છે.તે લગ્નની યાદ રૂપે
મારી દીકરી દીપલની પ્રેરણાથી અર્પણ.     લી.પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટ.

January 27th 2010

शहीद

                            शहीद

ताः२६/१/२०१०                 प्रदीप ब्रह्मभट्ट

सरहद पे लड रहे थे, वो थे देशके सिपाही 
शान देशकी बन रहे थे,वो गोलीके शिकारी
                              ………..सरहद पे लड रहे थे.
रातदीन वो लड रहे थे,जैसे वादा कीया धरतीसे
ना परवा अपनोकी करते,सिर्फ कर्म अपना देखे
जीना मरना हाथमें रखते,प्यार वो भारतसे करते
वो शहीद होगये धरतीपे,पावन कर्म अपना करके
                                 ……….सरहद पे लड रहे थे.
इन्सान बनके जीनाहै,कुरबानी लेकर अपने दीलमें
पत्थर बनके खडेथे,जहां इंटका आये कोइ निशान
अपनी कायाको समर्पित करके,देते सलाम दीलसे
लाकर आझादी दी  देशको,वो खुशीसे शहीद हुए थे
                                  ………सरहद पे लड रहे थे.

==============================