પ્રદીપકુમારની કલમે…

                       મારા ગામની ગૌરી

તાઃ૪/૧/૨૦૦૯                        પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટ

મારા ગામમાં  જન્મી ને  વળી ગામમાં જ ઉછરી
સૌને  વ્હાલી ને ગમતી સૌને મારા ગામની ગૌરી
                                        ………મારા ગામની ગૌરી

પરોઢીયે વાસણને લઇને દોતી ગાયને ઘાસ દઇએ
દુધ લાવી રસોડે આવી ચાપાણી  તૈયાર એ કરતી
સેવા માબાપની કરવામાટૅ સદાય તત્પરએ રહેતી
નાહીધોઇ તૈયાર થઇ આવી વડીલને પગે લાગતી
                                    …….એવી મારા ગામની ગૌરી

જલાબાપાને સામેરાખી ઘીનો દીવો પ્રેમથી કરતી
વંદન કરતા કહેતી હંમેશા ભુલનો ગુનો કરજોમાફ
સાથમાં રહેતી સૌની જ્યારે નિશાળ ભણવા જાતી
સૌ શિક્ષકની એ વ્હાલી વિધ્યાર્થી પ્રેમ સૌનો લેતી
                                    …….એવી મારા ગામની ગૌરી

સુખદુઃખમાં એ સાથે રહેતી ને હિંમત મનથી દેતી
દુઃખદેખે ત્યાં હાથપકડતી ને જરુરે ટેકો પંણ લેતી
તહેવારોમાં તૈયાર રહીને આનંદ પ્રેમે વહેંચી દેતી
રક્ષાબંધનના તહેવારે પાંચપચાસ રક્ષા બાંધીલેતી
                                    …….એવી મારા ગામની ગૌરી

ઉજ્વળ જીવન સંસ્કાર ઉત્તમ ને સાથે પવિત્ર પ્રેમ
ગામમાં સૌની ચાહત મેળવી ને લાગણી સાથે લેતી
આવી આજે એ ઘડી જે જગમાં જન્મે છે સૌને મળી
વિદાયવેળાએ આંખો સૌ ભીની ના નીકળીકોઇવાણી
                                    …….એવી મારા ગામની ગૌરી

૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦૦