પ્રદીપકુમારની કલમે…

                     કોણ મારુ?

તાઃ૨૯/૭/૨૦૦૯          પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટ

ના મારો આ દેહ છે અને ના જગમાં કોઇ મોહ 
અવનીપરના આગમથી ભઇ વળગે જે અનેક
                              ……..ના મારો આ દેહ છે.
મુક્તિ માગતા મળ્યો મોહ ને દેહ ભટક્યો જીવે
કરવા ગયો પ્રભુપ્રાર્થના,ત્યાં વળગી ગયો મોહ
દેખાવ માળાનો હાથમાં, ને પેટમાં રહેતા લ્હારા
નેવે ભક્તિ ચાલી જ્યાં,ત્યાં માયા તુરત પેઠીદેહે
                               ……..ના મારો આ દેહ છે.
શરીરના સંબંધના લીટા,જ્યાં ત્યાં ચોંટે મોં એ
ના અળગા એ રહેતાદેહે,સૂષ્ટિમાં ચાલે એ સ્નેહે
મતી ને માનવતા સંગાથે ઉજ્વળતા છે વહેતી
મમતા,માયા મારુંનેમોહ ના જગમાં કોઇને છોડે
                              ……..ના મારો આ દેહ છે.

============================

                         અજબ સહવાસ

તાઃ૨/૮/૨૦૦૯                        પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટ

સાથી તારા સહવાસથી જ મનડાં મલકાઇ જાય

દીલના તુટેલા તાંતણા પણ પ્રેમથી બંધાઇ જાય

                                         …….સાથી તારા સહવાસથી.

મળી ગઇતી માયા મને ને જીંદગી વિખરાઇ ગઇ

મનને માયા વળગી ગઇતી છુટી ગઇ એ કળથી

તારા એક અણસારથી જીંદગી પ્રેમે ઉભરાઇ ગઇ

મોહ માયા ના બંધન છુટ્યા ને શાંન્તિ મળી ગઇ

                                          …….સાથી તારા સહવાસથી.

સમજણ સાચી ના મળતી શોધે જીવન પુરુ થાય

અવિનાશીની અજબ છે લીલા શાંન્તિએ સમજાય

જલાસાંઇનો સહવાસ મળે ત્યાં પ્રેમે પ્રભુ પરખાય

ભક્તિનોટેકો જ દે જીવનમાં એક અજબ સહવાસ

                                         …….સાથી તારા સહવાસથી.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

                      येही रामायण

ताः१/८/२००९                  प्रदीप ब्रह्मभट्ट

बच्चे बोले बाय बाय और बीबी बोले हाय
येही रामायणहै यहांकी,ना रावण हु ना राम
                            ……..बच्चे बोले बाय बाय.
डगमगती है चालसबकी,संभल संभल चलजाय
आ गया कोइ खड्डा उसमे, ना कांइ समझाय
                           ……..बच्चे बोले बाय बाय.
अपनोपे ना कोइ भरोसा, क्या दुजो पे  रखाय
प्यारका सामना करतेकरते,अंतघडी आ जाय 
                              ……..बच्चे बोले बाय बाय.
मेरा ना है कोइ यहां पर,सब चलते मंझील पे
लुडख गयेतो साथी ढुढे,और मील जायेपळवार
                              ……..बच्चे बोले बाय बाय.
रामनामकी माला नादेखी,देखे दुनीयाके व्यवहार
मंदीर मस्जीद भरे रहेते,क्या यहां करे इन्सान
                            ……..बच्चे बोले बाय बाय.
मेरे मैने मान लीये थे, ना कभी देखा उसपार
आइ मंझील सामने मेरे,तो चला गया परिवार
                         ……..बच्चे बोले बाय बाय.

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%