પ્રદીપકુમારની કલમે…

                             ઘડપણ

તાઃ૪/૫/૨૦૧૦                         પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટ

દાંત મારા દુઃખનો દરીયો,ને કાન સરોવર કહેવાય
આંખ મારી અંધારો દીવો,ને લાકડીનો ટેકો લેવાય
                    ……….દાંત મારા દુઃખનો દરીયો.
બાળપણ તો ખુબ વ્હાલુ લાગે,ખોળે ખોળે જ ઘુમાય
પાણી પાણીનું વિચારતાં,મને માનુ દુઘ મળી જાય
ખાવાનીનારા જોવાની,મોંમાં ટોટી સતત સરી જાય
આંખમાં આંસુ ના આવે,માટે ઘોડીયામાં હીંચોળાય
                   ………..દાંત મારા દુઃખનો દરીયો.
આવી ક્યાં જુવાની દેહને,સધળા ટેકાઓ છુટી જાય
મહેનતકરી ભણતર મેળવવા,પાટીપેન સંગ રખાય
શીખવા થોડો પ્રયત્ન કરતો,ત્યાં બૈડે જવાનીદેખાય
પેટ પાળવા હાથ ચલાવું,ત્યાં તનમને મહેનતથાય
                      ………દાંત મારા દુઃખનો દરીયો.
જુવાનીની ઝંઝટથી છુટવા,કરતો રાતદીન હું વિચાર
વિચારકરતાં સમયવહ્યો,ત્યાંઆવી ઘડપણની પોકાર
લઘરવઘર આ જીવનનૈયાને,માગવા પડતાંસહવાસ
ઘડપણની કેડીમળી,ત્યાં જીવનમાં થઇગયો નિરાધાર
                      ………..દાંત મારા દુઃખનો દરીયો.

================================