પ્રદીપકુમારની કલમે…

                       પક્ષીની આંખે

તાઃ૪/૫/૨૦૧૦                         પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટ

ઉડી ગગનમાં વિચરણ કરે,ને કરે માળામાં લહેર
પાંખ પ્રસારી ભ્રમણકરે,ને જુએ આંખથી આમહેર
                 …………ઉડી ગગનમાં વિચરણ કરે.
નીચે આવી ચણ ચણે.જ્યાં વેરે પ્રેમથી ચણાદાળ
ભડકરાખે માનવીની,જે અચાનક પીંજરે પુર જાય
મુકે દાણા અન્નનાનીચે,ને રાખે પાણીની પણપોળ
સમજે માનવી એમ,કે ના પક્ષીમાં બુધ્ધિની છોળ
                   ……….ઉડી ગગનમાં વિચરણ કરે.
માળોબનાવે લાકડાનીડાળનો,જ્યાં રાત્રીનો વિસામ
સવાર પડતાં ઉડીજવું ત્યાં,મળે જ્યાં દાણાની મહેર
અહીંયાં ઘરલાકડાના માનવીના,ના ઉડવાની લકીર
પડે ઝાપટ જ્યાં કુદરતની,ના છટકવાની કોઇ રીત
                     ……….ઉડી ગગનમાં વિચરણ કરે.
માનવ જીવન વ્યર્થ બને,જ્યાં ના કુદરતની આંખ
પક્ષીની જીંદગી ન્યારી,જે સગી આંખે જોઇ જીવાય
બચી જવાની અનેકરીતો,ના માનવીમાંદેખાય એક
ઉડીજાય જ્યાં તકલીફજુએ,માનવી લબડીજાય છેક
                      ……….ઉડી ગગનમાં વિચરણ કરે.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++